در جستجوی هشت درویش گنابادی مفقودشده
۲۳ خرداد به دنبال انتشار اخباری مبنی بر وضعیت نامناسب در زندان قرچک ورامین و به منظور تهدید و پیشگیری از بازنشری دوباره، مسئولین به همراه گارد ویژه، زنان دراویش را با باتوم و شوکر مورد ضرب و شتم قرار داده و در تضاد با اصل تفکیک جرائم در بندهای عمومی زندان، هر یک را به سلول‌های انفرادی در بندهای مختلف منتقل کرده‌اند.
پس از واکنش به این حمله که با ضرب و شتم و فیلمبرداری از آنان همراه بود دراویش مرد محبوس در زندان تهران بزرگ، آقایان؛ رضا انتصاری، کسری نوری، محمد شریفی‌مقدم، مهدی اسکندری، حسام معینی، مرتضی کنگرلو، امیر نوری و سینا انتصاری تحصن و اعتصاب غذا کردند. گفته می‌شود که در اثر این حمله نیز سر و کتف رضا انتصاری شکسته، دست و سر کسری نوری نیز به‌شدت صدمه دیده است و شگفتا که دراویش یادشده بدون رسیدگی پزشکی از بند بیرون برده شده و در حقیقت مفقود‌الاثر شده‌اند، زیرا خانواده‌های آنان به‌رغم پیگیری‌های متعدد و مراجعه به ادارات زندان و قوه قضاییه نه‌تنها تاکنون از هیچ‌کس هیچ پاسخ روشنی درباره‌ی محل و یا چگونگی نگهداری آنها دریافت نکرده‌اند بلکه قوه قضائیه با گذشت بیش از ۵۰ روز بی‌خبری، از پاسخگویی در مورد دلیل قطع ارتباط تلفنی و ممنوعیت ملاقات نیز خودداری می‌کند.
در ادامه‌ی این سرکوبگری در ۶ آذر خانم‌ها سپیده مرادی، الهام احمدی و شکوفه یداللهی سه بانوی درویش محبوس در زندان زنان قرچک به هنگام مطالبه‌ی وسایل شخصی‌شان که از خردادماه توسط مسئولان زندان ضبط شده بود، با دستور محمدی رئیس زندان قرچک بار دیگر مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
پیش‌تر گفته شده بود برای مردان فوق (۸ درویش) پرونده‌ی قضایی جدیدی گشوده شده و اتهاماتشان نیز مشخص نیست! لذا تا زمان برگزاری دادگاه حق ملاقات با خانواده را ندارند اما دادستان تهران در پاسخ به پرسش خانواده، هیچ توضیحی نسبت به پرونده‌ی جدید و اتهامات تازه ارائه نکرده است. اینگونه اعمال در حالی انجام می‌شود که بر اساس آئین‌نامه سازمان زندان‌ها و کنوانسیون حقوق زندانیان: «حق ارتباط با دنیای خارج، به‌ویژه با اعضای خانواده به رسمیت شناخته شده است.»
ما فعالان حقوق بشر با استناد به اعلامیه جهانی حقوق بشر به‌خصوص ماده ۱: برابری، ماده ۲: عدم تبعیض، ماده ۵: ممنوعیت شکنجه، ماده ۹: عدم توقیف، حبس یا تبعید خودسرانه و ماده ۱۰ که بیانگر دسترسی کامل و برابر به دادرسی آشکار و عادلانه توسط دادگاه بیطرف است، ضمن محکوم نمودن اینگونه اقدامات غیرقانونی، آزادی بدون قید و شرط تمامی زندانیان عقیدتی و سیاسی، رسیدگی به شرایط وخیم زندانیان در زندان‌ها، حقوق برابر برای تمامی شهروندان و رعایت کامل موازین حقوق بشری را خواهانیم.
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران – کمیته دفاع از حقوق پیروان ادیان/ نمایندگی هسن
⚖️ ماده ۳۷ کنوانسیون حقوق زندانیان: زندانیان باید با نظارت لازم، اجازه ارتباط برقرار کردن با خانواده و دوستان خود در فواصل زمانی معین را داشته باشند. این ارتباط می‌تواند شامل نامه‌نگاری، تماس تلفنی و یا ملاقات حضوری در زندان باشد.
⚖️ ماده ۱۸۰ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور: کلیه محکومان و متهمان، تحت نظارت کامل و طبق مقررات این آییننامه مجاز به داشتن ارتباط با بستگان و آشنایان خود میباشند و این ارتباط به‌وسیله ملاقات و مکاتبهها انجام می‌پذیرد.