امام خمینی سنت آیت اله شاه آبادی را در خصوص محبت به محبین اهل بیت و علی ابن ابیطالب حفظ کرد و آنگاه که انقلاب را به رهبری خویش به پیروزی رساند همچنان آن سنت در سیره ایشان زنده بود و فقرای بی توقع گناباد نیز آرامشی برای دم گرفتن نام علی داشتند.
در هجوم های اخیر گرچه حرمت حسینیه های درویشان به شکلی مغموم درهم شکست و طلاب جوان سنت آن دو آیت اله بزرگ را زیر پا گذاردند و آتش بر ایشان ریختند، اما دلق درویش سوخت و دست از طریقت برنداشت.
در این میانه بود که مهدی کروبی با نامه ای سرگشاده براین ستم برآشفت و بدعت تخریب را بر این مردمان خطرناک دانست ونص صریح سنت امام خمینی را بی ارتباط با این بدعت دانست. یاد آوری تدین دراویش از سوی کسی که حافظه سنت رهبر فقید انقلاب است ، گرچه عده ای را به لجاجت بر تخریب انداخت و گروهی را به ذم شیخ اصلاحات سخنگو کرد، اما مشروعیت اقدامات علیه دراویش را زیر سوال برد.
در خصوص رابطه احترام آمیز مهدی کروبی با دراویش گنابادی کم گفته اند. شاید نوشته کوتاه محمد علی ابطحی در وبلاگش مهم ترین گفته ها درباره رابطه شیخ و فقرای اهل دل باشد.ابطحی می نویسد: چندی پیش تحریریه روزنامه اعتماد ملی با خبر شدند که شماره اخیر روزنامه شان در اوایل روزنایاب شده است .شک ها براگیخته می شود که مبادا آن شماره روزنامه را از بساط روزنامه فروشی ها جمع کرده اند. القصه در میابند که کلیه نسخه های روزنامه به فروش رفته است و این به خاطر چاپ عکس قطب درویشان جناب دکتر نورعلی تابنده در صفحه اول روزنامه بوده است ( نقل به مضمون از وبلاگ ابطحی).واقعیت اینست که دفاع و گلایه از برخورد با اهل طریقت از سوی کروبی تنها به خاطر رفیق بازی و علاقه شخصی به دراویش و بزرگان این شعبه از شیعیان علی (ع) نیست. او از سنتی پیروی می کند که سالهای سال استادش حضرت آیت اله روح اله خمینی خود را ملزم به رعایت آن می دانست.
سنت احترام به این گروه از شیعیان که در عشق به علی (ع)افراط می ورزند . هرچند به گواه حتی منتقدان از فروتن ترین و متخلق ترین آدمهای روزگارند.سنت این جمعیت ارتباط با خدا از طرق آموزه های ژیر طریقت است. قطب، آموزه های اخلاقی را سینه به سینه به شاگردان می آموزد و در میان این آموزه ها فتوت و جوانمردی علی در مرکز میدان اخلاقی دراویش است.
جمعیت کثیری از آنان که خاکساریه می نامندشان و قطب را در گنا بادمی جویند در کنار معلم طریقت ، معلمی برای شریعت انتخاب می کنند.حضرت آیت اله شاه آبادی از اساتید و عظمای بلاد در طریقت و عرفان بود. امام خمینی شاگرد وی . کروبی شاگرد شاگرد وی. می گویند که حضرت آیت اله شاه آبادی خود طبعی غیور داشت و علاوه بر تدرس معروف و امر به اخلاق در مبارزه با منکرهای زمان فتوی می داد. مرد بی عملی نبود و ترسی از عمال حکومت نداشت. این سنت در شاگرد مبارزش نیز ریشه ای وثیق داشت.
امام خمینی سنت آیت اله شاه آبادی را در خصوص محبت به محبین اهل بیت و علی ابن ابیطالب حفظ کرد و آنگاه که انقلاب را به رهبری خویش به پیروزی رساند همچنان آن سنت در سیره ایشان زنده بود و فقرای بی توقع گناباد نیز آرامشی برای دم گرفتن نام علی داشتند.
در هجوم های اخیر گرچه حرمت حسینیه های درویشان به شکلی مغموم درهم شکست و طلاب جوان سنت آن دو آیت اله بزرگ را زیر پا گذاردند و آتش بر ایشان ریختند، اما دلق درویش سوخت و دست از طریقت برنداشت.
در این میانه بود که مهدی کروبی با نامه ای سرگشاده براین ستم برآشفت و بدعت تخریب را بر این مردمان خطرناک دانست ونص صریح سنت امام خمینی را بی ارتباط با این بدعت دانست. یاد آوری تدین دراویش از سوی کسی که حافظه سنت رهبر فقید انقلاب است ، گرچه عده ای را به لجاجت بر تخریب انداخت و گروهی را به ذم شیخ اصلاحات سخنگو کرد، اما مشروعیت اقدامات علیه دراویش را زیر سوال برد.
او در رایزنی ها با اهل فقه و بزرگان از نقض سنت بنیانگذار انقلاب سخن گفت و خواستار همدلی با اهل ستم کشیده شد.قریب به یکسال بعد که کروبی با منشور حقوق شهروندی و طرح اقتصادی ملی کردن درآمدهای نفتی خود را در آزمون رقایت های انتخاباتی دوردهم ریاست جمهوری گذاشت ، این دراویش بودند که یاعلی گویان به استقبال شیخ رفتند.
آنها اگرچه بریده از دنیای سیاست بودند اما تهاجم سیاسی اخیر را برتن نحیف خود ،حاصل سیاستی می دانند که در این چهارساله ریشه هر دگرباش رااز جا می کند.قطب مخالف این سیاست برای ایشان مهدی کروبی است. مردی که هنوز برسنت امام خمینی مومن است.
برای آنها پیروزی کسی که از فاجعه جلوگیری می کند، امید به قلندری است که توانایی حماسه را دارد.
منبع : سایت تغییر