جاهل به علت خرافه پرستي و عناد ، با گوينده حق مخالف است و چون خود فكر نمي‌كند ، ديگران به جاي او فكر مي‌كنند و حتماً بايد هر كلامي از شخصي بشنود كه در ذهنش به آن قداست داده است. كاش ادب و نزاكت را رعايت مي‌كرد و از افترا و دروغ و جو سازي اجتناب مي‌نمود تا خداي نكرده به مقدسات خود و ديگران توهين نكند. شايد صراحت مطالب گفته شده شبهه ايجاد كرده باشد ، اما مفاهيم و جوهره آن گرفته شده از مطالبي بوده كه توسط علماي اَعلام و احاديث بيان شده است. عين فرمايشات اين بزرگان را به ترتيب در اين بخش و بخش‌هاي آينده خواهيم آورد تا هم براي بعضي از برادران عزيزمان رفع شبهه شود و هم از تفرقه افكني معاندين جلوگيري گردد. و به ياري حق اين مباحث را ادامه خواهيم داد.
منبع : هفته نامه افق حوزه به تاريخ ۵ مرداد ۸۳
مشكل ما در عصر غيبت مشكل معرفتي است
آيت الله جوادي آملي :
مشكل ما در عصر غيبت مشكل معرفتي است؛يعني خودمان را درست نمي شناسيم؛ قهرا خدايمان ، راهمان و حجتمان را هم نخواهيم شناخت.
به خاطر اين امر مهم زراره و امثال زراره از امام صادق عليه السلام مي پرسند : وظيفه ما در عصر غيبت چيست؟ حضرت در جواب مي فرمايند:
هميشه و در همه حال اين دعا را بخوانيد:
اللهم عرّفني نفسك فانّك ان لم تعرّفني نفسك لم اعرف نبيّك اللهم عرّفني نبيّك فانّك ان لم تعرّفني نبيّك لم اعرف حجتّك اللهم عرّفني حجتّك فانّك ان لم تعرّفني حجتّك ضللت عن ديني…
سرّ اين كه فرمودند در عصر غيبت چنين دعا را بخوانيم ، آن است كه جهان را آن كسي كه آفريده بايد اداره كند و انسان را آن كسي كه آفريده بايد بپروراند و ما معتقديم كه بالاخره يك راهنما ، امام و رهبري مي خواهيم. آنهايي كه ولايتي اند مي گويند دين سالاري ؛ بنابراين اگر ولايتي باشيم در اين صورت اداره جامعه و تعيين امام به دست خودمان نيست؛چون امام جانشين پيامبر صلي الله عليه و آله است.در اين صورت اگر ما مستخلف عنه رانشناسيم،خليفه را نمي شناسيم.بلكه بايد اول رسالت،نبوّت و پيامبر صلي الله عليه و آله را بشناسيم تا بتوانيم امامت را بشناسيم.به همين صورت اگر پيامبر(ص) خليفه الله است،تا جامعه مستخلف عنه را نشناسد خليفه را نمي تواند بشناسد.بنابراين دعاي امام صادق عليه السلام خطاب به زراره،سخن از برهان لمّي دارد كه ذوات الاسباب لاتعرف الا باسباب؛اللهم عرّفني نفسك، چرا؟به دليل فانّك ان لم تعرّفني نفسك لم اعرف نبيّك.چون نبيّ تو خليفه تو است،تا من تو را نشناسم،پيامبرت را نمي توانم بشناسم.اين برهان لمّي است.
معظّم له خاطر نشان كردند:اگر كسي اين مسير را طي كرد و راه را در اثر ارائه راهنمايي واقعي فهميد،چندين بركت دارد.
خداي سبحان در باره آنهايي كه خود،خدا،نبي و حجتشان را نشناخته اند،مي فرمايند:
اينها در صفاي دروني شان مثل افراد احول،اعور و اعمي كه لا تعمي الابصار و لكن تعمي القلوب الّتي في الصدور (سوره حج،آيه۴۶) . اين گونه افراد در مسائل معرفتي مشكل جدّي دارند؛منكر را معروف و معروف را منكر مي بينند؛اينها مثل المنافقون و المنافقات بعضهم من بعض يآمرون بالمنكر و ينهون عن المعروف (سوره نور،آيه ۶۷) هستند.چون بر عكس شده اند ديد معرفتي آنها عوض شده است….
ادامه دارد…