دانلود بصورت فایل PDF روزنامه ای
دكتر علي محمد صابري، مــــدرس فلسفه و عرفان اسلامي دانشگاه پيامبراعظم(ص) در تحليل مباني اخلاقي و عرفاني نامگذاري سال جديد به نام سال «توليد ملي و حمايت از كار و سرمايه ايراني» از سوي مقام معظم رهبري در گفتوگو با خبرنگار بيان كرد: انسان در زندگي بايد اهل اقتصاد باشد، اقتصاد يعني ميانهروي و اعتدال و يكي از راههاي كسب مال حلال و جلوگيري از فقر و تنگدستي، همين رعايت اقتصاد و ميانهروي و دوري از افراط و تفريط است.
صابري تصريح كرد: انسان بايد بهترين بهرهوري را از روزي و درآمدي كه با تلاش و زحمت به دست آورده است، داشته باشد. اسراف در خرج روزي چه از لحاظ ديني و چه از لحاظ عرفي به هيچ وجه جايز نيست. ايرانيان هيچ وقت اهل اسراف نبودهاند. نخستين انسانهايي كه سد آب ساختند و به آبياري قطرهاي روي آوردند، ايرانيان بودهاند و مهمتر اينكه دين ما اسلام تأكيدات زيادي بر پرهيز از اسراف دارد. خداوند در آيهاي ميفرمايند «كلوا و شربوا و لاتسرفوا» و اين يكي از معاني بهرهوري است.
مؤلف كتاب «حديث عشق از ديدگاه چهار متفكر» تأكيد كرد: اقتصاد يك كلمه روزمره نيست، اقتصاد در واقع يك اصطلاح اخلاقي است، به معناي ميانهروي و پرهيز از افراط و تفريط.
صابري با اشاره به قناعت به عنوان يكي ديگر از فاكتورهاي اخلاقي اقتصاد گفت: قناعت يعني از آز و طمع دوري كردن و قانع بودن به آنچه كه موجود است. يكي از عواملي كه باعث ميشود ما در استفاده از محصولات و توليدات خود دچار مشكل شويم و نيازهاي ما هر روز بيشتر شود، حريص بودن است. حريص بودن با رقابت متفاوت است، رقابت يك راه سالمي است كه خداوند در اختيار انسان براي رسيدن به كمالات مادي و معنوي قرار داده است و اين راه به دور از هر گونه حسادت و حرص و طمع است. زماني كه اين رقابت تبديل به نوعي حرص و حسد شد، آن وقت ما ديگر نه تنها دنبال كمالات خود نيستيم بلكه مانعي براي پيشرفت ديگران هم ميشويم و اين حسادت يك رذيلت اخلاقي است. وي افزود: مسلمان نه تنها نبايد به ديگران حسادت بورزد بلكه بايد غم ديگران را نيز بخورد. در احاديث آمده كه اگر مسلماني از امور همسايه خود آگاه نباشد، مسلمان نيست. استاد دانشگاه فرهنگيان تأكيد كرد: ما بايد روش سخا و بخشش را در پيش بگيريم، بخشش مال كه نوعي شكر نعمت است، روزي را وسعت ميدهد و از حرص جلوگيري ميكند و حتي ميتواند به توليد هم كمك كند.
دكتر صابري ادامه داد: اگر حريص و حسود نباشيم و قناعت پيشه كنيم و از آزمندي و طمع و كردار لهو و بيهوده دوري كنيم، همچنين دخل را به موقع خرج و رعايت حد اعتدال و دوري از اسراف كنيم و به واقع عادتهاي پسنديده را در زندگي جاري و ساري سازيم، اين كمك بزرگي است به امر توليد و اقتصاد كه در نهايت بينيازي از بيگانگان را در پي خواهد داشت. وي افزود: مال از طرق مختلف در دنيا كسب ميشود و اگر به وسيله اين فاكتورهاي اخلاقي حاصل شود، آن روزي هم بركت دارد و هم حلاوت.
صابري با تأكيد بر اينكه قناعت ميتواند كمك به توليد ملي كند، گفت: قناعت يعني پرهيز از طمع و حرص و شكايت نداشتن و شكر نعمت كردن كه اين استغنا و بينيازي را به همراه دارد، استغنا يعني بينيازي در عين احتياج.
وي ادامه داد: يكي از عواملي كه بهرهوري و توليد را بهطور كلي از بين ميبرد، كينه و عداوت و ظلم است، بخصوص ظلم به اهل ايمان. ظلم و كينه در جامعه، روزي را از بين ميبرد و اگر آتش عداوت برافروخته شود، جهاني سوخته ميشود. در اينجا بايد به اهميت تأكيدات مقام معظم رهبري مبني بر حفظ وحدت اشاره كرد. كينه و عداوت، ما را از روزي پربركت و آرامش زندگي دور ميكند. احسان و توجه به علم و متخصصان از فاكتورهاي ديگر براي افزايش بهرهوري است.
صابري در ادامه با اشاره به عامل فتوت نيز گفت: فتوت و جوانمردي باعث ميشود كه ما تنها منافع خود را ببينيم و انصاف داشته باشيم و همين منجر به اين ميشود كه داشتههاي ما هرز نرود و بيهوده اسراف نشود. در گذشته اهل فتوت و جوانمردان قبل از اينكه به شغلي وارد شوند به مرام ائمه(ع) نگاه و تزكيه پيدا ميكردند و سپس براي آن شغل تعليم ميديدند. در جامعه ما نيز بايد براي هر شغلي آموزش ببينيم. اگر تزكيه و تربيت نباشد، ما در هر شغلي كه باشيم، ضرر به اموال و سرمايههاي كشور ميزنيم. تزكيه در شغل، كارايي ما را زياد ميكند و اين امر كمك به تحقق يكي از مطالبات رهبري در سال جديد مبني بر حمايت از سرمايه ايراني ميكند.
صابري در پايان تأكيد كرد: ما بايد اقتصاد را از ديدگاه اخلاق و بخصوص عرفان نگاه كنيم و اگر اقتصاد با تزكيه و تربيت، جوانمردي، قناعت، بخشش و دوري از حرص و طمع همراه باشد، ما جامعه سالمي خواهيم داشت و اين عوامل كمك به توليد ملي و بينيازي از بيگانگان ميكند و به اميد خدا امسال، مطالبات بحق رهبري در آغاز سال مبني بر حمايت از توليد و سرمايه ايراني تحقق يابد.
مرضيه محتشمي
روزنامه ایران – مورخ پنجشنبه ۱۷ فروردین ۱۳۹۱ / صفحه ۱۲