Search
Close this search box.

تهدید و ارعاب راه حل وزارت اطلاعات و قوه قضاییه برای پایان دادن به اعتصاب غذای دراویش

تهدید و ارعاب راه حل اطلاعات برای پایان دادن به اعتصاب غذای دراویشساعاتی پیش در پی تجمع دراویش در مقابل زندان عادل آباد شیراز، نیروهای امنیتی با فشار و تهدید به دو درویش اعتصاب کننده آنها را وادار به خوردن مقداری نان کرده و اقدام به فیلم برداری و تهیه گزارش خبری از آنان نمودند!

طبق گزارش رسیده به مجذوبان نور، در پی تجمع دراویش در مقابل زندان عادل آباد، نیروهای امنیتی و اطلاعاتی با فشار و تهدید، دو درویش اعتصاب کننده آقایان صالح مرادی و کسری نوری را وادار به خوردن مقداری نان کرده و اقدام به فیلم برداری از آنها نمودند. این در حالی است که آقای احمدی، که ریاست کل زندان های استان فارس را بر عهده دارد، به میان جمعیت دراویش در مقابل زندان عادل آباد رفته و با خواهش برای ترک محل و متفرق شدن دراویش، قول مساعد برای رسیدگی‌های لازم  به وضعیت جسمی این دو درویش را داده است.
همچنین گزارش شده که دو درویش اعتصاب کننده طی تماس‌هایی از افراد تجمع کننده تشکر کرده‌ و خواسته‌اند که محل را هر چه سریعتر ترک کنند، به نظر میرسد با توجه به اقدام شنیع مامورین وزارت اطلاعات مبنی وادار کردن ایشان به خوردن نان و فیلم برداری از آنها، احتمالا این تماس‌ها نیز با فشار مامورین اطلاعات انجام شده باشد.
این دو درویش هم اکنون شش روز است که در اعتصاب غذای خشک به سر می‌برند و در دو روز اخیر بارها به دلیل ضعف جسمانی و بی‌هوشی به بهداری زندان منتقل شدند. آقایان صالح مرادی و کسری نوری هر کدام بیش از  ۳۵ کیلو کاهش وزن داشته، زیرچشم و ناخن‌های آنها به شدت سیاه شده و توان ایستادن ندارند. اما همچنان بر خواسته خود پا فشاری می‌کنند و حاضر به شکستن اعتصاب خود نیستند.
لازم به ذکر است که برخورد نیروهای امنیتی و برنامه ریزی برای شانه خالی کردن مسئولین از انجام وظایف و مسئولیت‌هایشن موضوع جدیدی نبوده و در گذشته نیز در تاریخ ۱۵ بهمن ماه ۱۳۹۱، ماموران امنیتی و مسئولان زندان عادل آباد شیراز، کسری نوری و صالح مرادی را با وجود وضیعت جسمی وخیم مجبور به انگشت زدن نامه‌ای کردند که مضمون آن حاکی از سلامتی کامل جسمی آنها و عدم نیاز به مداوا و رسیدگی کامل درمانی-بهداشتی در زندان بود.

سوال اینجاست که حاکمیت برای شانه خالی کردن از مسئولیت جان این دو درویش زندانی، غیر از تهدید و اجبار به خوراندن نان و آوردن خبرنگارهای وابسته، راه دیگری پیش خواهد گرفت؟