شیرین عبادی، فعال حقوق بشر در گزارش مفصلی با عنوان “مین؛ قاتلین خفته” از جامعه مدنی و شهروندانی که دور از مناطق آلوده به مین زندگی می‌کنند، خواسته تا همراه با دوﻟﺖ و ارﮔﺎن‌ھﺎی ﻣﺴﺌﻮل که “وظﯿﻔه ﺗﺴﺮﯾﻊ در ﭘﺎﮐﺴﺎزی ﻣﻨﺎطﻖ آﻟﻮده، ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ از ﻗﺮﺑﺎﻧﯿﺎن، آﻣﻮزش و ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی را ﺑﺮ ﻋﮭﺪه دارﻧﺪ”، اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠه را دﻏﺪﻏه خود بدانند.
در بخشی از این گزارش توضیح داده شده است: ٢٥ سال پيش، ٢٠ ميليون مين در دل ٤ ميليون و ٢٠٠ هكتار از زمينهاى هم مرز بين ايران و عراق كاشته شد تا از نفوذ ” دشمن” در دو سوى مرز، پيشگيرى كند. حال اينكه در همه اين ٢٥ سال خود اين مينها دشمن جان مردم بى دفاعى بوده اند كه تنها گناهشان زندگى در نزديكى مرزها بوده است با وجود پاكسازيهايى كه انجام شده، هنوز حدود ٣ ميليون هكتار از زمينهاى مرزى آلوده به مين است در اين بيست و پنج سال آمار حكايت از حدود ٨٠٠ كشته در سالهاى بين ٦٧ تا ٨٣ دارد. اما واقعيت اين است كه هرگز آمار دقيقى از تعداد قربانيان ارائه نشده است.
عبادی در گزارش خود یادآوری کرده است: آخرين قربانيان مين در ايران، هفت كودك مريوانى هستند كه ٢٦ مهرماه امسال ( ١٣٩٢) جست و خيزهاى كودكانه شان با انفجار مينها به خون كشيده شد.كودكانى كه روياهايشان در يك لحظه؛ لحظه شوت زدن به توپ پلاستيكى فوتبال يا پريدن و دويدن، به كام اژدهاى خفته در زمين فرو مى شود.
این برنده جایزه صلح نوبل، در گزارش خود عواملی چون قفدان نقشه‌ی مین‌ها، اعمال تحریم‌ها و نبود وسایل پیشرفته، فقدان اراده‌ی سیاسی، ناکارآمدی عملکرد حکومت و منع فعالیت نهادها و سازمان‌های غیردولتی را از جمله دلایل عدم پیشرفت پاکسازی مناطق آلوده می‌داند.
متن کامل گزارش شیرین عبادی به فارسی، کردی و انگلیسی در وبسایت مرکز حامیان حقوق بشر منتشر شده است.