چند صباحی است که عده‌ای کوته‌فکر که در اذهان ناپخته خود همه‌چیز را بر معیار دنیوی و سیاست‌های آمیخته با هواهای نفسانی آن می‌سنجند به قصد کسب قدرت بیشتر می‌کوشند تا در بستر اختلافات سلیقه‌ای که امری مرسوم می‌باشد به بهانه دفاع از اسلام و تشیع به عده‌ای از مراجع زعیم و بزرگوار هتک حرمت نمایند. پخش شبنامه و ایراد سخنرانی به دفاع از یک مرجع و تخریب مرجعی دیگر هرگز در اندیشه‌های ناب دینی مراجع بزرگوار ما جایی نداشته و ندارد، لیکن عده‌ای که اهداف قدرت‌طلبی آنان بر همگان آشکار بوده و هرگز دین‌مداری در آنها محلی از اعراب ندارد، می‌کوشند تا بضاعت اندک و ناچیز خود را به وادی فقاهت آورده و نتیجه‌گیری‌های مضحک و شیطانی را تبلیغ نمایند.

"متأسفانه مدتی است، احساس می‎کنیم به روحانیت هجمه می‎شود، به اسلام هجمه می‎شود و این هجمه تنها از طرف یک گروه نیست، بلکه از طرف گروههای مختلف صورت می‎پذیرد. وقتی در رابطه با موضوعی مرجع تقلیدی هشدار می‎دهد، بعضی‎ها بجای توجه به این هشدار می‎گویند فلانی کیست که هشدار بدهد! اگر این رویه ادامه پیدا کند بعد از آن خطاب به دیگر مراجع نیز تسری پیدا می‎کند و سپس نظام مرجعیت و فقاهت مورد هجوم واقع خواهد شد."

جوامع ملی با درک این موضوع که هر جامعه‌ای نمی‌تواند فقط به منافع ملی خود فکر کند و چشمش را بر روی خشونت و نقض حقوق بشر که در جوامع دیگر جریان دارد ببندد، روزی را به عنوان روز عدم خشونت نام‌گذاری کرده است و البته مناسبت آن، روز تولد مهاتما گاندی، سمبل مبارزه‌ی بی‌خشونت، بسیار بجا و مناسب انتخاب شده است.

این را هم باید توجه داشته باشیم که دولت‌ها در پاسخ به افکار عمومی جوامع خودشان است که چنین پیشنهادها‌یی را در سطح بین‌المللی مطرح و آن را اجرا می‌کنند.