این تشکل اصلاح طلب همچنين ضمن تجلیل از شخصیت مهدي کروبی و سابقه درخشان وي پیش از انقلاب و خدمات ارزشمند او به جمهوری اسلامی و مردم و دفاع همیشگی ایشان از مظلومان و حقوق انسان‌ها، نسبت به اهانتی که به نظر می‌رسد با برنامه قبلی به ایشان و نیز شخصیت ارزشمند علمی و سیاسی کشور -علیرضا بهشتی- فرزند برومند شهید مظلوم دکتر بهشتی در جریان بازدید از نمایشگاه مطبوعات شد، اظهار تأسف کرد و تصريح كرد: چنین رفتارهایی را از سوی هر کس و نسبت به هر جریان و فردی محکوم می‌کند.

قبلا یک ملت بودیم، با همه بدی وخوبی‌ها و انواع اختلافات همدیگر را تحمل می‌کردیم . انقلاب که شد، دو شقه شدیم و اولین جدائی حاصل گردید. آنها طاغوتی شدند و ما یاقوتی! قهر غلبه ای بر مهر قلبی غلبه  کرد و "قاصم الجبارین" به جای "ارحم الراحمین" نشست! "تضاد و تخاصم" دیالکتیکی را اصلی انقلابی تلقی کردیم وبا مشت های گره کرده شدیم مشوق خلخالی‌ها و خروش‌های خیابانی! و شعارهای: "اعدام باید گردد" و " افشاکن ، افشاکن"!! 

«حالا کار به جايی رسيده که به جلسه دعای کميل هم حمله می‌کنند و انسان‌های دردمندی که در حال قرائت دعای کميل هستند را نيز با برخوردهای توهين آميز دستگير می‌کنند. چرا؟ آيا خانواده زندانيان برای استخلاص عزيزان در بند خود دعای کميل هم نمی توانند بخوانند. آيا اگر خانواده زندانيان متهم به قتل و فساد و فحشا هم برای نجات زندانيان خود جلسه دعا تشکيل دهند منع قانونی وجود دارد؟ آيا با جلسات عيش و عشرت و شب نشينی‌های خلاف هم اينگونه برخورد می‌شود؟ اين تذهبون آيا حکومت می‌داند به چه سمتی می‌رود و يا توسط عناصر خود سر به کجا سوق داده می‌شود»؟ 

امروز خبرهای حضور آقای کروبی را توی نمایشگاه می خواندم و فیلم های حضورش را و شعارهای مردم حاضر در طرفداری ازش را می دیدم ومی شنیدیدم و بعد دروغ پردازی های رسانه های کذاب فارس و جهان و رجا و…البته در جامعه ای که دروغ به عادت ثانویه که نه، عادت اولیه سیاستمداران تبدیل شده، دروغپردازی رسانه هایش چندان حیرت انگیز نیست. به نظرم کم انگاری شعور مخاطب با چنین دروغپردازیهایی، تنها ریشه در عقب ماندگی فکری گویندگان دروغ وتنظیم کنندگان این اخبار , احساس ناامنی و ترس ازمردم و افرادی که دروغ علیه آنها جعل می شود، دارد و لاغیر.

آزادی را گوهر انسان می دانند. حق مداری را گوهر انسان می دانند و حتی دین را اینچنین معنی می کنند و خدا را اینچنین می شناسند. خدا را خالق انسانی می دانند که آن انسان ذاتا واجد یک رشته حقوق است. و این متفاوت است با آن خدائی که خالق انسانی است ذاتا واجد یک رشته تکالیف است. وقتی که هگل یهودیت را نقد می کند ، نقد او یک نقد اخلاقی و حق مدارانه است. نمی گوید دین یهود باطل است به این دلیل تئولوژیک یا آن دلیل ، بلکه می گوید در دین یهود خدا فرمان می دهد و تکلیف می آفریند و وضع می کند اما عشق فرمان نمی دهد، لذا اگر ما خدا را عاشقانه بپرستیم و خدا را به منزله یک معشوق بشناسیم ، گر چه هر چه او می گوید می پذیریم و عمل می کنیم اما آنچه که یک معشوق می گوید فرق دارد با آنکه یک ارباب می گوید. در دین یهود خدا اربابی می کند ، جباری می کند، تازیانه به دست ایستاده است و بردگان و بندگان خود را تهدید می کند و از آن ها اطاعت می طلبد . در حالی که  معشوق با جذب خود و جاذبه خود معشوق را به حرکت وا می دارد و به او کاری را می سپارد و از او عملی را طلب می کند.