ابوسفیان چون از تصمیم پیامبر براى هجرت به مدینه آگاه شد، با شرکت در دارالندوة، و براى پیشگیرى از گسترش اسلام، پیشنهادِ مطرح شده (ترور) را پذیرفت. چون با حضور پیامبر، دیگر جایگاهى براى او نمى‌مانْد و در قدرت اجتماعى او ضعف و سقوط راه مى‌یافت.[۱۹] ابوسفیان خود نیز به این مسأله اذعان کرده، در پاسخ پرسش پیامبر(صلى الله علیه وآله) که چرا با این که مى‌دانى من رسول خدایم، با من مى‌جنگى، گفت: مى‌دانم تو راست مى‌گویى؛ امّا تو جایگاه مرا در قریش مى‌دانى و چیزى آورده‌اى که با آن، دیگر بزرگى و شرفى براى من نمى‌ماند

ابوبکر در آغاز پیشنهاد عمر برای جمع‌آوری و تدوین و کتابت قرآن را قبول نکرد، ظاهراً به این دلیل که این اقدام خلاف سیرهٔ پیامبر است و اگر چنین ضرورتی بود حتماً آن حضرت انجام می‌داده اما در نهایت پذیرفت. داستان جمع قرآن از آنجا آغاز شد که در سال نخست خلافت ابوبکر در جریان پیکارهای مشهور «رِدّه» جمعی از حافظان قرآن در پیکار یمامه (جنگ با مُسیلمه) کشته شدند و در پی آن این نگرانی در میان اصحاب پیدا شد که میراث بی‌مانند پیامبر یعنی مجموعه آیات قرآن در م

شهادت زکریا: ایشان بیشتر اوقات خود را به عبادت خدا و موعظه بندگان خدا می‌گذرانید تا اینکه به دستور پادشاه آن زمان، فرزندش یحیی را به قتل رساندند و حضرت زکریا نیز مورد تعقیب حکومت قرار گرفت. زکریا از شهر خارج شد و در یکی از باغ‌های اطراف بیت‌المقدس در میان درختی پنهان کردید. مأمورین شاه به راهنما

حضرت لوط وقتی مردم را این چنین دید از خدا خواست تا او را یاری کند و عذابی دردناک برای آنها بفرستد. خداوند هم دعای او را مستجاب کرد. چند فرشته بزرگ خود را مأمور کرد تا با عذاب مقرر، آنها را نابود کنند. خداوند هم در قرآن می‌فرماید که از ویرانه‌های آن، نشانه‌های روشنی برای خردمندان، باقی گذاردیم.