مکتوب فرمایشات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده (مجذوبعلیشاه)، مجلس صبح شنبه ۹۶/۹/٢۵ (اهمیت شناخت افکار و اعمال و روش مردم – بکار گرفتن ارکان اعتقاد)
بسم الله الرّحمن الرّحیم آیهی قرآن، خود قرآن برای ما در واقع یک درس عمدهی روانشناسیست. سایر امور هم


در بستری از تعقل، آگاهی و تفکر، این دو میزان و صفت “شدت” و “رحمت” توأمان و با یکدیگر اگر در جان سالک همراه شد، وساوس شیطان در ذهن او کارگر نمیافتد و دغدغههای ایمانی در او کمرنگ نمیشود و به میل نفس درک شرایط نمیکند و در فضای شبهه عقل ایمانی را به کار میگیرد و توکل به خدا میکند و در برهوت شک و تردید سرگردان نمیشود تا حلقههای دود بلا را ابر پر باران تصور کند و در تشخیص راه خیر از شر دچار اشتباه نمیشود و مروارید مقصود را از صدف کلام حق بیرون میآورد و…
غربت و تنهایی اولیاء و انبیای الهی در ادوار مختلف تاریخی نتیجهی سکون و انجماد ایمان و اعتقادات در سردخانهی تقلید است و چه زیبا شمس تبریزی فرموده است که «هر فسادی که در عالم افتاد، از این افتاد که: یکی، یکی را معتقد شد، به تقلید! یا منکر شد، به تقلید! …