در روز چهارشنبه پنجم فروردین ماه 1388 سران جبهه ملی ایران؛ استاد ادیب برومند، دکتر داوود هرمیداس باوند، مهندس کورش زعیم و عیسی خان حاتمی به همراه آقای بیژن جانفشان از اعضای جوان جبهه ملی ایران، در ساعت هفده پس از نیمروز برای دیدار نوروزی به خانه آقای دکتر نورعلی تابنده رفتند 

چون خدا از بد، بدتر هم دارد پس، به بد راضی باش، تا گرفتار بدتر نشوی و هروقت یادت رفت برای آنکه کفران نعمت نکنی به دعا نویس مراجعه کن و نذر کن تا قدر بد را بدانی و بفهمی که بد ،بد نیست، خیلی هم خوب است. اصلا خوب بودی و نمی دانستی که خوبی، وقتی به بدتر می رسی آن وقت خواهی فهمید، پس نتیجه می گیریم که کاری نکن که گرفتار بدتر شوی!! 

در هر حال این عرفان ستیزی و خصومت تنگ نظران مختص اهل تصوف و عرفان عملی نبوده است. قابل توجه مدعیان جدایی عرفان و تصوف است که این عده نه تنها با تصوف، بلکه اصولا با عرفان و خداشناسی خصومت داشته و حتی اهل عرفان نظری (همان چیزی که ادعایی جدایی آن را از تصوف دارند) را نیز از گزند خود بی نصیب نداشته اند.
از نمونه هایی از این ستیزه جویی می توان به تعطیلی جلسات تفسیر سوره حمد امام خمینی (ره) و نجس دانستن کوزه یا لیوان آب فرزندان وی به علت تدریس عرفان و حمله به قصد جان علامه حسن زاده آملی به علت تشکیل کلاس عرفان اشار کرد.

در معبدی  گربه ای وجود داشت که هنگام مراقبه ی راهب ها مزاحم تمرکز آن ها می شد . از اینرو، استاد بزرگ معبد، دستور داد هر وقت زمان مراقبه فرا می رسد یک نفر گربه را گرفته و به باغ ببرد و بر درختی ببندد . این روال سال ها ادامه پیدا کرد و یکی از اصول کار آن مذهب شد . روزی استاد بزرگ در گذشت . گربه هم مرد  

یه روزی تو شهر قم عده ای مرد

یه عده آدم مرد مرد مرد

خونه ای ساخته بودن از روی عشق

توی اونخونه همه درگیر عشق

خونشون محفل عاشقونه بود

روی دیوار و درش نشونه بود 

این زمین خشک را ابر بلند

میدهد باران و میروید سپند

حق بیاری میفرستد باد را

تا که همراهی کند داماد را

چون رسد از راه آن ابر سپید

میدهد بر خاک مرده این نوید

زنده و خندان و شادابت کنم

پر گل و ریحان و آبادت کنم