شیخ اشراق، شهاب‌الدین سهروردی بسم اللّه الرّحمن الرّحيم  تقديس بى‌‏نهايت حضرت قيّوميّت را سزاوار است لا غير، تسبيح بى‌‏قصا

شیخ اشراق، شهاب‌الدین سهروردی بسم اللّه الرّحمن الرّحيم روزى با جماعتى صوفيان در خانقاهى نشسته بودم. هر كس از

در این نوشتار سعی شده تا مفاهیمی که حکمای گذشته از کیهان مد نظر داشته‌اند و در آن دیدگاه‌های اشراقی و در مواردی مخالف هیئت قدیم ارائه داده‌اند را بازگو کنیم.

هوشنگ شکری کیهان‌شناسی قدیم که بر پایه هیئت بطلمیوس استوار بود با ظهور علم جدید و ابطال نظریه بطلمیوسی

او فردوسی ثانی بود و اگر فردوسی زبان و ادب پارسی را حیات جاودان بخشید، سهروردی حکمت ایرانی را زنده کرد. سهروردی آشکارا خود را زنده‌کننده‌ حکمت ایران باستان می‌داند و تصریح می‌کند که «من در آنم تا مشرب و آیین حکیمان ایران باستان که همانا حکمت مبتنی و وحدت است بار دیگر زنده سازم

شهاب الدین یحیی ابن حبش ابن امیرک ابوالفتوح سهروردی، ملقب به شهاب‌الدین، شیخ اشراق، شیخ مقتول و شیخ شهید

شهاب‌الدین یحیی ابن حبش بن امیرک ابوالفتوح سهروردی، ملقب به شهاب‌الدین و شیخ اشراق و شیخ مقتول – فلسفه اشراق – نورالانوار- آثار- زندگی – وفات. در سال ۵۴۹ ه.ق. در سهرورد یا قره قوش خدابنده زنجان زاده شد. حکمت و اصول فقه را نزد مجدالدین جیلی استاد فخر رازی در مراغه آموخت و در علوم حکمی و فلسفی سرآمد شد و بقوت ذکا، وحدت ذهن و نیک‌اندیشی بر بسیاری از علوم اطلاع یافت. سهروردی پس از پایان تحصیلات رسمی، به سفر در داخل ایران پرداخت، و از بسیاری از مشای

شهاب‌الدین یحیی ابن حبش بن امیرک ابوالفتوح سهروردی، ملقب به شهاب‌الدین و شیخ اشراق و شیخ مقتول، (۵۴۹ –