سهراب سپهری: من سال‌ها نماز خوانده‌ام. بزرگترها می‌خواندند، من هم می‌خواندم. در دبستان ما را برای نماز به مسجد می‌بردند. روزی درِ مسجد بسته بود. بقال سر گذر گفت: نماز را روی بام مسجد بخوانید، تا چند متر به خدا نزدیک‌تر باشید. مذهب شوخی سنگینی بود

تقليد گردان باشد، ساعتی گرم، ساعتی سرد. اعتقاد و عشق دلير كند و همه‌ی ترس‌ها ببَرد. شما را می‌گويم كه پنبه‌ها

شاهکار مولانا در تقسيم‌بندی انسان‌ها: آنکس که بداند و بخواهد که بداند              

در این دنیا نه خوشبختی هست و نه بدبختی، فقط قیاسِ یک حالت با حالتی دیگر است. تنها کسی

«اعتقاد» و «عشق»، دلیر کند، و همه ترس‌ها، ببرد! مطرب که «عاشق» نبود و نوحه‌گر که «دردمند» نبود، دیگران

ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻝﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺳﺎﻥ ﮐﺎﺭﻟﻮ ﺩﺭ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ، ﺍﻧﺒﺎﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺍﺳﯿﺮ، ﺑﺪﻣﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺩﺯﺩﺍﻥ، ﺳﺮﺑﺎﺯﯼ ﺑﺎ

در جنگ‌های صليبی بين سه دين «يهود» و «مسيح» و «اسلام» كه با هم در جنگ هستند حق با كداميیک است؟ آن تاجر بزرگ گفت بنشين تا يک داستان برايت بگويم بعد خودت نتيجه‌گيری كن.

قصاب و سگ: قصاب با دیدن سگی که به طرف مغازه‌اش نزدیک می‌شد حرکتی کرد که دورش کند اما

صادق هدایت: فکر زندگی دوباره مرا می‌ترساند و خسته می‌کرد، من هنوز به این دنیایی که در آن زندگی می‌کردم انس نگرفته بودم. حس می‌کردم که این دنیا برای من نبود، برای یک دسته آدم‌های بی‌حیا، پررو، گدامنش، معلومات‌فروش، و چشم دل گرسنه بود. برای کسانی که به فراخور دنیا آفریده شده بودند و از زورمندان زمین و آسمان مثل سگ گرسنه جلو دکان قصابی که برای یک تکه لثه، دم می‌جنبانید، گدایی می‌کردند و تملق می‌گفتند.

بوی ناب آدم: ﻫﻤﺎﻥﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺪﯼﻫﺎﯼ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ، ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻣﺎ… ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺯﻣﯿنشاﻥ