یکی از مفاهیم و نکات مهمی که در عرفان عاشقانه حضرت شیخ احمد غزّالی طوسی است، مفهوم شوق است.

[سوره التوبة (۹): آيات ۶۱ تا ۶۵] وَ مِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَ يَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ

به اطلاع کلیه‌ی علاقه‌مندان و دوستان می‌رساند، عرفان ایران شماره ۴۱ منتشر شده است. این کتاب شامل مقالات متعددی

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم و وفّق به‏ قوله تعالى‏ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ‏ (آنها

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم و وفّق به‏ قوله تعالى‏ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ‏ (آنها

انواع ادراكات و اينكه حواس خطاكار نيستند، بلكه فقط عقل است كه خطاكار است، آن هم در ادراكات غير

گفتار اول علم و معرفت‏ در عرفان ابن عربى دربارهٔ علم و معرفت مطالب مختلف تحت عناوين متنوّع ذكر

سؤال: ما وصل بلا وصل را فهمیدیم پس معنی قرب بلا قرب و بُعد بلا بُعد چیست؟ جواب: همانا

بسم الله الرحمن الرحیم «و به ثقتی و علیه اعتمادی» حمد شایسته خداوند است و همو کافی است و

برای اسم دو اعتبار است یکی اعتبار به اینکه اسم و آینه برای مسمی است و به این نظر شخصیت و وجودی که غیر از وجود مسمی (نامبرده شده) باشد برای آن نیست بلکه وجود آن همان وجود مسمی و نمونه‌ای از آن و شخصیت آن نیز همان شخصیت مسمی است و از این جهت در سخن گفتن و مکالمات حکم بر مسمی و نظر بدان است مثلاً هرگاه بگوئیم زید آمد نظری به حروف کلمه اصلاً نداریم بلکه مقصود ما خبر دادن از آمدن کسی است که بدین نام موسوم می‌باشد. اعتبار دیگر این است