بشنوید ای دوستان این داستان                                   

مجاز در صحبت، تنها می‌تواند ناقل کلام ولی باشد نه مفسر آن. پس موظف است عین بیان ولی را روایت کنند بی کم و کاست که اجازه صحبت در طریقت بسان اجازه روایت است در شریعت. ثالثا، مجازین صحبت مأمور در بیان موضوع و رشته‌ای خاص هستند و خارج از آن حد و حدود که به آنها امر شده، حق صحبت در جمع درویشان ندارند. و بیشتر ایشان اذن‌شان محدود است به شهری و دیاری خاص و خارج از آن محل مذکور باز حق صحبت ندارند.

بشنوید ای دوستان این داستان                                   

جرج جرداق، ادیب بزرگ عرب و نویسنده مسیحی مشهور – قدرت امام را در این جملات کوتاه ببینید: شگفتا! به خدا قسم اجتماع آنان بر باطل و تفرقه شما در حق، دل را مى‌‏میراند و غم و اندوه به بار مى‌‏آورد. واى بر شما! شما آماج تیر آنان قرار گرفته‏‌اید: به شما یورش مى‌‏برند و شما حمله نمى‏‌کنید؛ و با شما مى‏‌جنگند و شما نمى‏‌جنگید؛ و معصیت خدا را مى‏‌کنند و شما خشنود هستید!». على به منظور تحریک احساسات شنوندگان خود، آهسته‏ آهسته پیش مى‌‏رود تا بالاخره به کمک آنان به آرزوى خود نائل مى‏‌گردد. او در اینجا راهى را که توأم با بی

صوفیان نخستین در سخن گفتن خویشتن‌دار بودند و در عمل می‌کوشیدند؛ اما به تدریج در دوره‌های بعد، مشایخ در نتیجۀ غلبۀ شور و هیجان، مغلوب حالات سکر و مستی می‌شدند در نتیجه هم پُرسخن شدند و هم مدعیانه سخن می‌راندند. مؤلفانِ نوشتارِ متمکن، باب‌هایی از کتاب خود را به تعریف اصطلاحات و الفاظ صوفیان اختصاص داده‌اند تا عقاید و مفاهیم را نهادینه و طبقه‌بندی کنند و حد و مرزها را مشخص نمایند. تأکید بر تعریف و مرزبندی زبانی به قصد تعیین روابط و مناسبات و تبیین حدود اندیشه‌ها و تنظیم سلسله‌مراتب و جایگاه افراد در نهاد تصوف است. آنجا که رساله قشیریه، کشف المحجوب و مصباح الهدایه اصطلاحات رسمی صوفیانه را تعریف کرده‌اند و زبان را در خدمت تنظیم و سازماندهی نظام عقاید خود به شکل یک نهاد به کارگرفته‌اند.

۴-۲. کارکرد متن برای شناخت کارکرد متن، با بررسی نقش زبان در دو نوع کلام صوفیانه به نتیجۀ روشن‌تری

۳-۱-۲. فعل نگارش (بی‌خویش‌­نویسی): بسیاری از صاحبان سخن مغلوب از فرایند بی‌خویش‌نویسی سخن گفته‌اند و در این میان، گزارش

دو اصطلاح مغلوب و متمکن را برخی از صوفیان در آثارشان به کار برده‌اند. بنیاد تفاوت‌های این دو گروه از متن‌ها عبارت‌اند از: خاستگاه معرفتی، منبع آگاهی، محتوای متن و نقش و کارکردد زبان در گفتمان نثر عرفانی. متن‌های متمکن حاوی مفاهیم اجتماعی و برآمده از آگاهی ایدئولوژیک و عقاید گروه صوفیان‌اند، آن‌ها وضعیتی را سازمان‌دهی و تثبیت می‌کنند و زبان در آن‌ها نقش تنظیم‌کنندگی دارد. دسته دوم متن‌های مغلوب‌اند که مولود تجربه‌های ‌شخصی‌ان

چکیده  این مقاله سخن منثور صوفیانه را در دو گونۀ متقابل رده‌بندی می‌کند: یکی سخن مغلوب و دیگری سخن

معاويه را خبر آوردند كه: عمروعاص بمرد!  وى در اين ساعت ابريق مى،  فرادست می‌داشت و در طرب بود.