بهاءالدین محمد ابن حسین عاملى بهاءالدین محمدبن ‏حسین‏ عاملى معروف به شیخ ‏بهایى (۱۰۳۰- ۹۵۳ ه ق)؛ از عالمان

در هر زمان، صاحب آن زمان، هم معنای درویشی است و هم صورت درویشی و درویش اوست و درویشی همان است که او می‌گوید نه آنچه دیگران گفته‌اند و همان است که او می‌کند نه آنچه دیگران کرده‌اند. فعل و قول “ولی”، درویشی‌ست و…

گفت: «ای غافل! تو خدای را بر تخت زرّين و در جامه‌ی اطلس می‌جویی؟ شتر بر بام جستن از

سید یحیی یثربی چکیده: دیدگاه‌های‌ عرفا در مباحث‌ معرفت‌شناختی‌ (هرچند نه‌ با این‌ عنوان) در متون‌ عرفانی‌ مطرح‌ شده‌اند.

«الله ولیّ الّذین آمنوا یخرجهم من الظّلمات الی النّور و الّذین کفروا اولیائهم الطّاغوت یخرجونهم من النّور الی الظّلمات»

«و هو الّذی خلق السّماوات و الارض بالحقّ» (انعام/۷۳) «و او کسی است که آسمان‌ها و زمین را بر

دیدار ابوعلی سندی با بایزید بسطامی شاید نخستین آگاهی ما در این زمینه باشد. پس از آن سفر تبلیغی حلاج است که از طریق دریا به هند رفت. از زمان غزنویان به بعد بود که اسلام توسط بزرگان دین، به‌ویژه صوفیان به نقاط دوردست هند راه یافت. کهن‌‌ترین نشانه‌های ارتباط تصوف اسلامی با شبه قاره به سده‌های ۳ و ۴ق می‌رسد.

 فاتحان عربی که در سده‌های نخست هجری به هند راه یافتند، به سختی توانستند اسلام را از وادی سند