حقّ روزه این است که بدانی، به تو بگویم و بفهمانم روزه به منزله‌ی پوشش و سطحی است بر زبانت، گوشت، چشمت، شکمت و شهوتت، برای اینکه خداوند تو را با این پوشش از آتش جهنم حفظ کند.

پرسيده اند روح كه از بدن ما رفت ، دوباره به بدن ديگري برمي گردد؟ اين همان مسخ يا نسخ است . «اين را چند بار مشروحاً گفته ام» حالا خلاصه مي گويم : نخير ! وقتي رفتيم ، تا روز قيامت منتظريم؛ منتها در برزخ كه قرآن ميگويد وقتي مرگ آمد بين اين روز و روزي كه حساب بكشند، برزخي هست. برزخ يعني نه اين و نه آن ؛يعني نه در دنياييم و نه كاملاً به آخرت رسيده ايم. منتها در اين برزخ براي نيكوكاران يا آنهايي كه مورد توجه خدا باشند آرامشي هست مثل خواب كه شما آرامش داريد. ولي اگر گناهكار باشند خود آنها از گناه خود نگران هستند و ناراحت هستند.

الحُکم لِلَّهِ الواحِدِ القَهَّارِ،حکومت در اختیار خداوند قهار است.آن خداوند هم همیشه هست. ما هر کاری داریم ،هر نیتی داریم،اگر خداوند خود ما را از این جهان ببرد ،حساب آن را برای ما می گذارد. خزانه خداوند خیلی وسیع است.

بزرگان در مورد خداوند میفرمایند: خداوند چهره شرم زده گناهکاری که توبه کرده است و از خود شرم دارد را از چهره ی عابدی که در غار زندگی میکند و همیشه در حال نملاز و روزه است و میگوید:جز عبادت خدا کاری نمیکنم،بیشتر دوست دارد.

ما می‌بینیم موسی (ع) به بعد از خود بشارت می‌دهد عیسی(ع) به بعد از خود بشارت می‌دهد و پیغمبر(ع) ما با قبول موسی و عیسی(ع)، بشارت دادند که یکی از فرزندانشان(امام زمان)، دین او را در حالی که از بین برده‌اند زنده می‌کند.

در ماه رمضان عده ای هستند که از روزه معافند و بلکه از روزه ممنوعند ،انها هم نباید در ملاءعام ،اعمالی که مخالف روزه است انجام دهند.یعنی جلوه ی خارجی اش به نحوی باشد که به نظر آید روزه اند.این مطلب را    خیلی ها اشتباه می کنند می گویند این تظاهر است. این تظاهرنیست،بلکه تجاهر به فسق را ممنوع کرده اند.

دستوراتی که به ما مسلمانان در ماه رمضان داده اند، در واقع آزمایش اراده، فهم ودرک درست ماست. البته مُسلم حقیقی با مؤمن یکی است، لغت دو تاست. کما اینکه آیات سوره های اول قرآن- نه اول قرآن کنونی که در دست ماست- سوره های اولی که در مکه نازل شده، می بینیم لغت مُسلم ندارد.

درویشی در واقع مکتبی اخلاقی است،مکتب اخلاقی الهی،مذهبی وبه هیچ وجه درویشی در مسائل اجتماعی و سیاست دخالت نمی کند ولی درویش ها آزادند و بلکه بنابر وظیفه ی الهی موظفند که فعالیت داشته باشند و از لحاظ شخصی می توانند و بلکه باید در مسائل اجتماعی اظهار نظر کنند و در فعالیت های اجتماعیی شرکت داشته باشند ولی به هیچ وجه عقیده یک درویش را به عنان عقیده ی درویشی نباید تلقی کرد

در برابر هرگونه گفتارها و نوشتارها و عموماً تبلیغات سوء جاهلین و مغرضین علیه این سلسله جلیله که حقانیت و مظلومیت پیروان آن ، امروز بر جهانیان آشکار گردیده است ترس و ضعف و واهمه ای به خود راه ندهند بلکه بیشتر با ثبات قدم و استقامت در صراط مستقیم ولایت و وحدت و اتحاد و پیمودن این طریق الهی که این روش دشمنان در زمان همه انبیا و ائمه و بزرگان دین علیهم السلام بوده است که قرآن به آن ناطق می باشد

مسأله‌ي اجازه و سلسه، مسأله‌اي است كه اساس تشيّع بر آن است؛ به اين معني كه تفاوت مذهب تشيّع و تسنن در آن است كه بعد از رحلت پيغمبر، اهل سنّت معتقدند كه بزرگان امّت بايد جمع شوند و جانشين پيغمبر را تعيين كنند؛ كما اينكه به همين طريق عمل كردند