در وقت ذكر اللّه و سبحانک گفتن بايد كه از تن خود ياد نكنم زيرا كه صفات اللّه از

سبحانک مى‏‌گفتم در رؤيت اللّه و در آثار عجايب‌ها و پاكي‌هاى اللّه نظر مى‏‌كردم گفتم چون اللّه را با

يا عليّ للسّعيد ثلث علامات قوت الحلال في بلده، يعنى قوت حلال توشهٔ راه آخرتست و حرام آنست كه

اللّه مى‌گفتم و برين انديشه مى‏‌گفتم كه اى اللّه همه تويى من كجا روم و نظر بچه كنم و

اندكى خوابم برده بود نخست چون بيدار شدم فال گرفتم كه كدام سخن و كدام تسبيح پيش دلم آيد

اعوذ و الحمد للّه مى‏‌خواندم چنانک كسى پيش خداوندگار خود نشسته باشد و صد هزار ثنا و دعا مى‏‌گويدش

عزّت نفس در قناعت است: درويشى در آتش فقر مى‌سوخت، كسى به او گفت: فلانى در اين شهر بخشنده

ابوعبدالله احمدبن عمر بن محمدبن عبدالله خیوَقی(۵۴۰-۶۱۷) مشهور به نجم‌الدین کبری و ملقب به ابوالجنّاب، طامه الکبری، شیخ ولی

در شب برخاستم گفتم تا در اللّه مى‏‌نگرم گفتم تا در خود مى‏‌نگرم كه اللّه از من چه زنده

در نماز درآمدم باللّه نظر مى‏‌كردم چنانک صفت كنند حور را نيمه‏‌اش از كافور است و نيمه‏‌اش از زعفران