«استبداد» از منظر قرآن
قرآن كريم خاستگاه استبداد را در «خود بنياد پندارى آدمى» مىداند. از اين رو نه حكومت فردى، نه حكومت جمعى و نه هر گونه سازوكارى از توزيع قدرت را، مانع نفوذ استبداد نمىداند. استبداد در قرآن كه با واژگانى چون ستم، نافرمانى، جور و شرك بيان شده است، خود داراى سطوح مختلفى است كه از نافرمانى خداوند آغاز مىشود، سپس به طغيان در روابط ميان انسانها و ستم انسان به نفس خود، منتهى مىشود. قرآن در داستانهاى تاريخى اقوام پيشين، معاصران پيامبر و سرانجام نافرمانان بر «روحيه خود بنياد پندارى» آنان تأكيد دارد.